Wilki na stepie... - Marian Jonkajtys

Wilki na stepie... - Marian Jonkajtys Z baśni, bajek, bajeczek Wszystkim synkom i córkom Najbardziej znaną w świecie Jest baśń o Czerwonym Kapturku. Ja, od wczesnego dzieciństwa, Z tych wszystkich bajek-horrorów Najbardziej balem się wilków i czerwonego koloru. Opowiadała mi mama, Że kiedyś, bredząc w gorączce, Krzyczałem, że- wilk mnie goni Gdzieś po czerwonej łączce! Wciąż w snach, straszyły mnie oczy I zęby wilczego pyska. I oto, w stepach dalekich Miałem zobaczyć je z bliska. Problem wilków, W czas wojny, Na bezbrzeżach Syberii Był przedmiotem rozważań Władz najwyższych I Berii. Dotyczył on bezpieczeństwa Nas zesłańców, nie tylko... Większość mężczyzn Na froncie, Nie ma kto Tępić wilków. Zresztą, czym?... Bo broń palna To trudne zagadnienie. NKWD nie wszystkim Dawało zezwolenie. I bezkarne watahy Na stepach Czyniły harce, Grożąc ludzkiemu życiu I grożąc gospodarce. Pierwsza praca w kołchozie Za niewielką opłatą: Wraz z tubylczym koleżką Pasłem owce przez lato. Objeżdżaliśmy konno I strzegli przed wilkami Pasące się na stepie Owieczki z jagniętami. Bo wilk stepowy, wiadomo Sprawdzone to od stuleci — Boi się jeźdźców na koniach Nawet gdy jeźdźcy — to dzieci! Był to chyba październik. Na polach śnieg Nieduży. Lekki mróz. Sucha droga. Lodem ścięte kałuże. Jechałem z siostrą Piołun Zwozić na zimę W nocy. Wtem Z burzanów wyskoczył! Wilk. Jeden, drugi, trzeci! Woły, Jak oszalałe Zawróciły Z powrotem! Ja, Nie wiem jak Zdołałem Zeskoczyć Na kół przednich Zwrotnicę! Wóz zarzucił, Zakołysał się, Szarpnął! Ale się nie wywrócił! Woły — zwykle powolne – Nawet bez mego bata, Dowiozły nas do wioski Z szybkością Rekordu świata! Zimą do naszej wioski Przyjechał w odwiedziny Radziecki pilot, Z frontu, Na urlop Do rodziny. 60 kilometrów Do wioski od lotniska Przypiął narty I przebiegł! Dla sportowca to blisko! Po dwóch tygodniach wracał W słoneczny dzień zimowy. Nie dotarł do lotniska Młody lotnik frontowy... Był to luty. Czas godów, Wilczych wędrówek Stadami! Złych, wygłodzonych Basiorów W pogoni za wilczycami! Pilot Napotkał watahę, A będąc uzbrojonym, Wdał się Samotny w walkę — Z wynikiem przesądzonym. Bo znaleziono Po nim Tylko Szkielet obżarty, Strzępy munduru, Nagan, Buty, Kije l narty! Zimą w stepie Z pamięci, Nawet kilka lat Potem Już nie mogłem Wyrzucić Tej historii z pilotem! Tak, od wczesnego dzieciństwa Z tych wszystkich bajek-horrorów Najbardziej bałem się, wilków I czerwonego koloru. I nawet w sennych koszmarach Przewidzieć nie byłem w stanie, Że wilki straszyć mnie będą W czerwonym Kazachstanie!   Wiersz i filmik z Facebooka - Leon Zujko