Ojczyzno- Wiesia Batowska
Ojczyzno moja! Kraju rodzinny
W tęsknych marzeniach, we snach widziany,
Piękny i słodki jak wiek dziecinny,
Kraju nad wszystko umiłowany
Ojczyzno!
O ziemio polska! O ziemio czarna
Potem przesiąkła i krwi kroplami
Rodząca bujne, złote żytnie ziarna
Myślę o tobie z tęsknoty łzami
Ojczyzno!
Pola szerokie! Łąki kwieciste,
Krasne kaliny znad zdroju,
Lipy pachnące, dęby cieniste,
Umiłowana Ojczyzno moja
Ojczyzno!
Lasy zielone! Szumiące lasy
Pełne zadumy, ciszy, powagi,
Pamiętające odwieczne czasy
I bohaterstwa, i cnót, i odwagi
Ojczyzno!
Wioski w zieleni sadów tonące
I biała chaty, strzechy słomiane,
Na anioł Pański dzwony dzwoniące,
Krzyże przydrożne, kwiatami przybrane
Ojczyzno!
Bądź pozdrowiona
O wytęskniona
We snach widziana
Umiłowana
Ojczyzno!
Choć krew się leje
Żyją nadzieje
Że pękną pęta,
Powstaniesz święta,
We snach widziana
Umiłowana
Ojczyzno!
Wiesia Batowska, Ojczyzno. W: Niezgoda-Górska
W.: Dosyć nam Sybiru, dosyć Kazachstanu.
Wrocław 1994s.275-276. |
|
|
|
|
|
|
|
|
