My, polscy wygnańcy...- autor nieznany
Pieśń, śpiewaną na zesłaniu przez drohiczyniaków, przechowała Łucja Cichocka.
Syberia - to kraina dzika,
Syberia - to okrutny cios.
W człowieczy los tu nikt nie wnika,
Syberia - to tułaczy los.
My, z Polski wygnańcy,
Ojczyzny wybrańcy,
Na stos rzuciliśmy
Swój życia los - na stos, na stos.
Wywieźli nas z naszej Ojczyzny,
Rzucili w stepy dzikich pól,
Nie patrząc na serc naszych blizny,
Nie patrząc na nasz trud i znój.
My, polscy wygnańcy,
Sybiru zesłańcy,
Na stos rzuciliśmy
Swój życia los - na stos, na stos.
I choć w więzieniu dziś siedzimy,
I choć nas gnębi głód i chłód,
Do swej Ojczyzny powrócimy.
Wierzymy, że pomoże Bóg.
My, polscy wygnańcy...
Wmawiają nam, że nie wrócimy,
Że nie powstanie Polska już,
Że kraju już nie zobaczymy,
Lecz w Zmartwychwstania wierzmy cud.
My, polscy wygnańcy...
| |
|
|
|
|
|
|
|
