| Rodzinny dom-Krystyna Świrniak-Mateuszuk
Tak krótko rodzinny dom miałam
Tylko przez dziewięć lat.
W czterdziestym Syberia daleka
Przez długich, okrutnych sześć lat.
Ten dom mój rodzinny, wspaniały
Jak bajka, jak piękny sen;Ja byłam królewną w tym domu
Do dziś tak zdaje mi się.
Sowieci mi ojca zabrali
I nie widziałam Go już,
Rodzinę na Sybir wygnali,
Tu został rodzinny mój dom.
Chcieli nas zniszczyć, złamać,
Zagładą grozili wciąż,
A myśmy tam nawet walczyli
O NASZ RODZINNY DOM.
Wciąż mało mi było zemsty,
Że Polak to dumny Pan,
Nie tylko na Sybir wywieźli -
W dodatku więzili nas tam.
Jak gdyby Sybir to mało!
Dalekie więzienie bez krat!
To osadzili za kraty
Stepowych, więziennych cel.
Mało jednego zesłania
Gdyż Polak kajdany rwie,
Trzeba i cele zapełni,
I obozowy step.
/Wiersz pochodzi ze strony:http://wirtualnemuzeum.pl.tl/Literatura-XIX-i-XX.htm/
|
|
|
|
|
|
|
|
|
