Na Odsłonięcie Pomnika „Matki Sybiraczki”-Walerian Wysocki
W hołdzie dla Was
I we wdzięcznej pamięci
Ofiarnej troski,
Cierpień i tułaczki
Dziś uroczyście
W Lublinie się święci
Pomnik dziękczynny
„Matki Sybiraczki”
To dla Was wszystkich
Nasze Drogie Panie.
Tych co przetrwały
I Tych zmarłych z głodu
W tajgach , na stepach
W Komi , w Kazachstanie-
Na miejscach zesłań
Polskiego Narodu.
Gdy razem cierpieliśmy
Przez lata
Na złej, nieludzkiej
Bezkresnej ziemi,
W zupełnej obojętności
Świata
Przez ludzi i Boga
Zapomnieni -
Zawsze byłyście
Naszą ostoją,
Serdeczną i niezawodną
Pomocą
Dając nam dobroć
I miłość swoją,
Czuwając w chorobie
Dniem i nocą.
Dałyście ostatnią kromkę chleba
Dla ratowania
Zgłodniałych dziatek,
Wciąż ofiarne
Bo tak było trzeba.
Czyniła tak każda z naszych matek.
Ta co wróciła
Po latach niedoli
I Ta ,która tego
Nie dożyła.
A pamięć o Niej
Już znika powoli-
Jak jej wśród tajgi
Zesłańcza mogiła.
Przechodniu spójrz
Na matczyną postać
I na te smutne
Twarze dziecięce,
Bo pamięć o nich
Musi się ostać,
Były ich przecież setki tysięcy.
My Sybiracy,
Którzy przetrwali
Chcemy dla Was
Pamięci i chwały.
Od zapomnienia
Niech Was ocali
Pomnik z wdzięczności
Naszej powstały.
Czasem ktoś złoży tu
Skromne kwiaty,
Zapali jakieś znicze
Lub świece
I powie wdzięczny
Dla swojej matki:
„Boże racz mieć Ją
W swojej Opiece”.
|
|
|
|
|
|
