Grób nieznanego Sybiraka w Białymstoku-Marian Jonkajtys

Grób nieznanego Sybiraka w Białymstoku-Marian Jonkajtys Niech rozdzwonią się w kościołach dzwony Od serc naszych rozedrganych siły! Westchnie wiatr, w sztandarach pochylonych Przed Krzyżem Białostockiej Mogiły! I niech wiatr spiżowe dźwięki dzwonów W Marsz Żałobny Chopina przemieni! Bóg tak chciał: by Prochy Sybiraków Bezimiennych spoczęły w tej Ziemi! Białe brzozy i wierzby płaczące, Sosny, świerki, dęby Białowieży! Wyciągnijcie gałązki szumiące Po te szczątki bezbronnych rycerzy... Przywołajcie nam echa przeszłości Swoim szumem, zapachami swymi... Wiozą Prochy Nieznanych Sybiraków, By spoczęły w Białostockiej Ziemi! Nie rozwiały Ich w stepach burany... Nie zmieniły w lód sybirskie zimy... Nie rozmyły rzek spienione fale Obi, Leny, Irtysza, Kołymy, Jenisieja... Arktyczne cyklony Ani sztormy na Morzu Ochockim. Wiozą Prochy Nieznanych Sybiraków, By spoczęły w Ziemi Białostockiej! Nie wessały Je kopalnie carów... I GUŁAG-u nie zmiażdżyły żarna... Nie zniszczyły wyziewy Uranu Ni okrutna Biała Noc Polarna! Od serc naszych rozedrganych siły Rozdzwoniły się w Kościołach dzwony! W Urnach – Prochy Bezimiennych Zesłańców! Spójrzcie: kolor ICH Biało-Czerwony!    Źródło:Tekst i filmik z Facebooka - Leon Zujko