Sybiracy są świadkami, w których głos należy się wsłuchiwać
„Pamięć ocalała, bywa jednak i tak,
że i Ona potrzebuje ocalenia”.
Barbara Janczura.
10 lutego 1940 roku wywożono całe rodziny.
13 kwietnia 1940 roku wywożono kobiety z dziećmi, ponieważ dwa dni wcześniej aresztowano mężów i ojców.
Czytając i słuchając wspomnień Sybiraków zauważyć można odmienność w opisach z dwóch powodów:
Najtragiczniejszy
był los polskich sierot, które kierowano do sowieckich sierocińców tzw.
dietdomami. Oprócz obowiązkowej nauki języka rosyjskiego, zmuszano je
do różnych prac na rzecz tych domów, kierowano do ciężkich prac
kołchozowych.
Bez rodziny, bez pomocy opiekunów czy tez znajomych ich życie, walka o przetrwanie, była z góry przegrana.
