Postoły – Barbara Janczura
Pamiętam,
robiliśmy „postoły”
- skórznie,
które zastępowały nam obuwie.
Z surowej bydlęcej skóry
wycinaliśmy prostokąt
trzykrotnie
szerszy od stopy i
około 15 cm dłuższy.
Krótszy bok
zszywaliśmy rzemieniem w szpic
i to był nos,
szpic buta.
W dłuższym boku
obcinaliśmy rogi i
robiliśmy nacięcia,
przez które
przeciągało się rzemień,
który się ściągało i
powstawało tak jakby czółenko,
czyli postoł.
Nogi
owijaliśmy szmatami –
coś na wzór wojskowej onucy,
wsadzaliśmy do środka kapcia i
ściągaliśmy je rzemieniem.
Postoły
wyrabiane były z surowych skór,
chodzenie wysuszało ją i
buty wrzynały się w stopy.
Ściągnięte w porę,
dawały wytchnienie
zmęczonym,
obolałym i
krwawiącym nogom.
Powrót do domu oznaczał,
Że pora włożyć postoły do wody
Na cała noc.
W zimie przymarzały do stóp.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
