Na zesłaniu- Teofila Kieruzel

Na zesłaniu- Teofila Kieruzel O nie rozpaczaj tak dziecię, Że nie masz ojca i matki, Pan Jezus chodzi po świecie I zrywa na łąkach kwiatki Chodzi od wioski do wioski I z kwiatków wianuszki zwija Szczęśliwy uśmiech ojcowski Do chaty rzuca i mija. Lecz gdy sierotę napotka W chacie zwalonej od gromu Na ten czas zjawia się słodka Twarz Jego w progach domu. I boskie wyciąga dłonie Aby przytulić sierotę Niesie jego blaski i wonie Kwiatki niebieskie i złote A każdy kwiatek niebieski Wciąż pączki wypuszcza świeże Jasnymi niebios barwami Duszę sieroty bierze I każdy kwiatuszek złoty W przewodnią gwiazdę się zmienia I lśni nad czołem sieroty Iskra czystego natchnienia Choć pójdziesz droga boleści Choć nie znasz rodzinnej strzechy W swych piersiach dziedzictwo mieści Pełne niebiańskiej pociechy Więc nie rozpaczaj tak dziecię Że nie masz ojca ni matki Pan Jezus chodzi po świecie I zrywa na łąkach kwiatki