W rocznicę deportacji… - Barbara Janczura

W rocznicę deportacji… - Barbara Janczura Na całym świecie gdzie jeszcze żyją Sybiracy Dziś, w tę bolesną rocznicę deportacji, łączą się z nami w gorącej modlitwie, w którą wsiąkają łzy. Łzy tych bolesnych wspomnień,  Wspomnień, które nadal bolą. Zima była wyjątkowo sroga, śniegi były głębokie, mróz siarczysty w ową pamiętna noc lutową. Wilki w ludzkiej postaci atakowały nocą całe rodziny ludzi niewinnych Tylko w mroźnym powietrzu echo niosło w dal stukot kolb karabinów dobijających się do domów  śpiących jeszcze ludzi. A potem – Potem był już tylko lament i płacz maleńkich dzieci. Bydlęce wagony, okienka małe, zakratowane... Wieźli nas, przez długi czas, jak największych zbrodniarzy. A potem – Potem były tylko długie – długie lata – wśród tajgi Syberii i stepów Kazachstanu w barakach lepiankach, ziemiankach , łagrach. Ludzie umierali - na każdym odcinku pracy, - z głodu i strasznego chłodu. Niejeden polski zesłaniec przy spławie drzewa zaginął, porwany przez rwąca rzekę. Nic nie zostało po nim na brzegu … Każda epoka ma swych bohaterów, którzy swoja odwagą i męstwem, wyrośli ponad wszystkich. Ma Ich i Sybir! To były polskie matki Bohaterki dnia codziennego! Od pamiętnej nocy aresztowania, -przez piekło transportów, -lata zesłania, -aż po chwilę powrotu do Polski.                … Jeśli które doczekały tego powrotu…               Bo w większości –               zostały na nieludzkiej ziemi. Chylimy głowy przed nimi. Choć smutek serce ściska i żal, że Wasze drogi przekroczyły już doczesnych cierpień progi mocno wierzymy, że nasze wspomnienia przedłużą pamięć o Was. Że przyszłe pokolenia, może prawnukowie Wasi, tych źródeł Waszej siły szukać będą i kwiatami ozdabiać mogiły. Może niejeden, przy Waszym grobie, zatrzyma się, stanie, i w szczerej podzięce za Wasze męstwo, zmówi:               Wieczne odpoczywanie…               Racz im dać Panie....