 Bezimienne mogiły - Barbara Janczura
Zapadłe groby trawą pokryte,
Śpiących w letargu wieczystym
kości kryją.
Kilka zmurszałych,
krzyży stoi.
To obraz ludzkiej niedoli,
ludzkiej męki, wygnania,
katorżniczej pracy,
walki o przetrwanie.
Tych grobów nikt nie odwiedzi,
nikt ich nie znajdzie,
nikt świeczki nie zapali,
łzy nie uroni.
Ech, drogo sybiracka ... kośćmi bohaterów usłana. pełna szczątków nam drogich.
Ech, drogo sybiracka... murszeją samotnie kości sowietskiego "raju", w tajdze dalekiej, w stepach Kazachstanu.
Ech, drogo sybiracka...Tylko w pamięci zostały małe pagórki.To cmentarz.Wielu tam pochowano, zmarli na tyfus, przegrali - walkę o przetrwanie! Ech, drogo sybiracka... Wyrosły polskie mogiły, dziś już nie do odnalezienia...
| |
|
|
|
|
|
|
|
