Sybiracy są świadkami, w których głos należy się wsłuchiwać


       „Pamięć ocalała, bywa  jednak i tak,  
           że i Ona  potrzebuje ocalenia”. 
 
                 Barbara Janczura.
 
 
         10 lutego 1940 roku wywożono całe rodziny.
     
        13 kwietnia 1940 roku wywożono kobiety z dziećmi, ponieważ dwa dni wcześniej aresztowano mężów i ojców.

Czytając i słuchając wspomnień Sybiraków zauważyć można odmienność w opisach z dwóch powodów:

Najtragiczniejszy był los polskich sierot, które kierowano do sowieckich sierocińców tzw. dietdomami. Oprócz obowiązkowej nauki języka rosyjskiego, zmuszano je do różnych prac na rzecz tych domów, kierowano do ciężkich prac kołchozowych.

Bez rodziny, bez pomocy opiekunów czy tez znajomych ich życie, walka o przetrwanie, była z góry przegrana.
 
 

Znaki pamięci


                                                         
                      ♦ZNAKI PAMIĘCI POWSTAŁE STARANIEM KOŁA♦


W podzięce za ocalenie z "sowieckiego piekła", ku pamięci tych, którzy na zawsze zostali na terenie byłego ZSRR - największego cmentarza świata i ku przestrodze potomnym, symboliczne Znaki Pamięci wznoszone są w kościołach, lub obok kościołów, a także na murach szkół.


Sybiracy mają nadzieję, że dzięki tym Sybirackim Znakom Pamięci młodzież zrozumie historię i znaczenie patriotyzmu opartego na wierze i miłości, a Oni sami- zesłańcy, uczestnicy Golgoty Wschodu Polaków, będą mieć pewność, że spełnili swoje zadanie i że mogą zaufać młodzieży - przyszłym włodarzom Polski!





- Basznia Dolna

- Lubaczów 


- Wielkie Oczy