Sybiracy są świadkami, w których głos należy się wsłuchiwać


       „Pamięć ocalała, bywa  jednak i tak,  
           że i Ona  potrzebuje ocalenia”. 
 
                 Barbara Janczura.
 
 
         10 lutego 1940 roku wywożono całe rodziny.
     
        13 kwietnia 1940 roku wywożono kobiety z dziećmi, ponieważ dwa dni wcześniej aresztowano mężów i ojców.

Czytając i słuchając wspomnień Sybiraków zauważyć można odmienność w opisach z dwóch powodów:

Najtragiczniejszy był los polskich sierot, które kierowano do sowieckich sierocińców tzw. dietdomami. Oprócz obowiązkowej nauki języka rosyjskiego, zmuszano je do różnych prac na rzecz tych domów, kierowano do ciężkich prac kołchozowych.

Bez rodziny, bez pomocy opiekunów czy tez znajomych ich życie, walka o przetrwanie, była z góry przegrana.
 
 

wtorek, 17 stycznia 2023

Zaproszenie

„Ślad pamięciowy” składa się z czarno-białych studyjnych portretów wykonanych w konwencji fotografii policyjno-medycznej, opartej na typologii twarzy. To forma bazująca na zasadach fotografii kryminalistycznej, dającej obiektywny materiał o popełnionym przestępstwie. Rodzaj fotografii nacechowanej dokumentacyjnie, o charakterze śledczo-badawczym ujawnia fakt, że to ofiara uznana została za sprawcę i była skazana. Obok dyptyków pojawia się notatka – zeznanie sporządzona na podstawie nagranego wywiadu. Każda praca opatrzona jest imieniem i nazwiskiem konkretnego człowieka, jest to forma identyfikacji – fotograficzna ochrona przed jednostkowym zapomnieniem.

Bohaterowie ekspozycji to:

– Sybiracy – Polacy wywożeni w latach 40. i 50. na Syberię do tajgi i do Kazachstanu,

– robotnicy przymusowi III Rzeszy – dzieci wywiezione w trakcie II wojny światowej do przymusowej pracy na terenie Niemiec oraz terenów przez nich okupowanych,

– więźniowie polityczni okresu stalinowskiego lat 50., młodzi ludzie przetrzymywani i torturowani w Łodzi w Wydziale Urzędu Bezpieczeństwa Państwa przy ul. Anstadta 7.